En toen de lockdown... dus paar maanden later

De Corona- uitbraak gooide roet in het eten voor wat betreft de volgende geplande vakantie. Die kon niet doorgaan want we mochten Frankrijk niet in. De vakantie in mei hebben we dus over moeten slaan. Gelukkig werden we af en toe op de hoogte gehouden via onze nieuwe buren die af en toe een blikje bij ons huis wierpen en zelfs het gras een keer hebben gemaaid.
Verder werkte de webcam nog steeds en konden we in elk geval soms even 'naar buiten' kijken.

Uiteindelijk hebben we ons vakantie van eind juni wel kunnen houden, dus daarvoor vlot de voorbereidingen getroffen.
Weer een aanhanger vol met spullen mee, dat scheelt straks weer bij de grote verhuizing.

Hij is niet groot maar met slim laden past er toch heel wat in...
dat laat Lex dan ook maar liever aan mij over 😊.

24 juni kon de reis weer beginnen, de weersvoorspelling was veelbelovend dus Lex verheugde zich al op 'de wind door z'n haren'....

De auto was al voorbereid op een uitwapper-ritje en dat kwam er ook.

Vreemd wel om in een heel open auto te rijden, naar de bomen boven je te kunnen kijken, een aanhanger achter je kont aan en oppassen dat er niks uitwaait.

Maar gezien de temperaturen buiten was het wel een toffe rit zo, we hebben zo de hele reis kunnen rijden tot aan Le Chambon.

Met aanhanger en binnendoor duurt de reis wel beetje lang, maar goed, daar komen we ook wel overheen.

Het gras was hoog...... en veel .......
Het werd dan ook wel een vakantie van maaien, maaien en nog eens maaien, ook al doen we dat alleen rondom het huis, nou ja en beetje verder.
De wei is mooi, zonder dat ie gemaaid is. Daar staat 't ongeveer een meter hoog.

De borders moesten ook behoorlijk worden aangepakt om de originele planten terug te vinden maar wonder boven wonder hadden de bessenstruiken zich zeer goed ontwikkeld (vooral de zwarte bes), waren er frambozen, kruisbessen, zwarte bessen, kersen en perziken en zelfs een paar peertjes.
Kersen hebben we later in de week geplukt en van zo'n 7 kilo uit maar 1 boom weer een paar flessen kersensap gemaakt.

We hebben ook samen de loop en het hoogteverschil van de beek opgemeten. Best een dingetje want dan moet je er eigenlijk dus gewoon doorheen... Niet even simpel maar wel gelukt en we hebben het aardig op papier kunnen zetten.

Al met al een korte week, maar met heerlijk weer en ondanks de 'moet' klusjes met een voldaan gevoel weer naar Nederland terug.

Nog 1 vakantie te gaan.....

Februari 2020

In de tijd tussen de vorige vakantie en deze heeft Lex de Vitara grondig uit elkaar gehaald. er moest een storing worden verholpen en dat bleek niet 1,2,3 gebeurd te zijn. Maar natuurlijk is het wel gelukt!
Deze keer konden we de aanhanger gevuld meenemen, dus met de juiste voorbereiding is er heel wat in gestopt en eigenlijk een miniverhuizing te noemen. We konden dus vroeg op pad... dachten we.
We controleerden voor de zekerheid even de verlichting en nee he... weer iets niet goed. Maar Lex ging meteen op de knietjes, gereedschapstassie er bij en na een half uurtje was het nu écht gefikst.
Op weg dus!

Een regenachtige maar goede reis gehad, niet over de tolweg gereden maar binnendoor.
Aanhanger heeft net een lullige hoogte voor het hoge tarief, beetje zonde, maar hard kunnen we toch niet met deze combinatie.

Altijd fijn om bij aankomst te zien dat het huis er nog goed bij staat.

De planning voor de klussen van deze vakantie was niet zo groot. We wilden de lekkage van het dak tussen schuur en huis oplossen en daarvoor hadden we voldoende lood vanuit Nederland meegenomen. Natuurlijk begaf de slijpsteen het toen Lex bezig was met het inslijpen van de sleuven en moesten we op pad om daar weer een nieuwe voor te gaan halen. Ach, dan ben je een middagje op stap he...


Met de Vitara hadden we ook de mogelijkheid om met de aanhanger de wei in te rijden en daar eindelijk (het grootste deel) van een omgehaalde boom op te ruimen. Ok, echter terreinbanden zouden nóg beter zijn maar het scheelde ons heel wat keren met de kruiwagen heen en weer lopen, bergje óp....



De techneut van Orange kwam weer niet op het afgesproken moment en toe we zagen dat hij geweest was moesten we wel lachen om wat er was gedaan.
Het kroonsteentje wat Lex had gemaakt aan de kabel en een verlengsnoer was vervangen door échte verbindingdopjes.
Het snoer zat er nog aan, de kabel zat nog aan de boom geknoopt. Dus heel benieuwd of er daarna nog iemand langs is geweest voor de rest.

(later thuis kregen we wel een mail van Orange waaruit zou kunnen blijken dat er nog iemand daarna is geweest, maar dat kunnen we pas zien als we er weer komen).


Verder hebben we het eigenlijk heel rustig aan gedaan en genoten van de plek en onze stek...

Eind november 2019

We waren erg benieuwd wat we zouden aantreffen, want wat was het geval... Op 15 november had het in 1 nacht enorm veel gesneeuwd, natte sneeuw, waardoor op Le Chambon de stroom óf de telefoonkabel kapot was gegaan. Dat konden we vanaf afstand niet beoordelen.
Het bleek een regionaal probleem te zijn dat duizenden huishoudens en bedrijven zonder stroom zaten in de regio Drôme en Ardèche. Zo'n 500.000 meen ik.

We konden geen contact leggen met onze buren maar uiteindelijk kregen we bericht van Dominique dat ook zij geen internetverbinding thuis had. Het was dus even afwachten hoe we de situatie zouden aantreffen en hoopten van harte dat het niet de stroom was, want dan zou het in huis ook heel koud zijn omdat de kachel dan niet aan kon springen.

Het had direct na het sneeuwen wel weer gedooid dus toen wij onze reis aanvingen lag er niet echt sneeuw meer. Prettige bijkomstigheid 😁.

We gingen met onze nieuwe aanwinst, de Vitara.
Lex was behoorlijk druk geweest met deze in orde te maken en zelfs is het ons gelukt 'm helemaal waterdicht te krijgen.

Nu konden we op de terugweg de aanhanger meenemen.
De Vitara is niet zo snel, dus binnendoor gereden en het was dan ook hartstikke donker toen we rond 21.00 uur met behoorlijke regen het laatste pad naar beneden op reden. Helaas konden we na een meter of 50 niet meer verder.... Omgevallen bomen helemaal over de weg, en ook geen omrijden mogelijk. In de regen uitgestapt en naar het huis gelopen. Gelukkig: de schoorsteen rookte dus de kachel deed het, én dus ook stroom in huis.
Toch kwamen de in alle haast thuis nog aangeschafte hoofdlampjes van de Action goed van pas, er moest gezaagd worden om het pad vrij te maken....
Spullen mee naar boven en aan de slag met de motorzaag in de zeikregen. Heerlijk zo'n aankomst..

Anderhalf uur later konden we dan toch aan ons opgewarmde prakkie beginnen, wat kan dat dan smaken.

We konden dus de volgende dag even verder met het opruimen van het pad, zodat we er wat makkelijker door konden. Een aantal dunnere bomen, maar wel met veel takken. En we zagen ook de kabel die over de weg heen liep op half 7 hangen.

Rondom huis alles eens goed bekeken en in elk geval de gebroken telefoonkabel gevonden die de schuld was van de internetstoring. Best onhandig, geen vaste telefoon en zó slecht bereik met onze mobiel...

Het is uiteindelijk wel gelukt om deze 'storing' door te geven, maar ja, met ons nog een paar honderd duizend anderen...
Dit verhaal zal ik in 1 zin vertellen: het duurde uiteindelijk 3 maanden voordat het gerepareerd was 🙈.

Door de sneeuw en later ook de regen was de waterval wel weer lekker aan het stromen. Hoeveel water komt hier in de winter door, terwijl er in de zomer nog nauwelijks wat doorheen druppelt...

Deze waterval is toch zo'n 4 à 5 meter hoog, dus best wel wat geweld zo.













Omdat zonder telefoon/internet toch wel wat onhandig is, heeft Lex toch maar de stoute laarzen aangetrokken en is zelf in de paal geklommen. Iets wat volgens de Franse autoriteiten ten strengste verboden is, mede omdat er ook een stroomkabel in hangt. Maar nood breekt wet hè....
We hadden de kabel al opgespoord, die lag in het ravin, maar die is natuurlijk te zwaar om 'm goed te kunnen bevestigen omdat de aansluiting afgebroken was. Dus met een verlengkabel de draadjes weer aan elkaar geknoopt, de kabel aan een boom bevestigd en wij hadden weer telefoon!


In oktober was er stormschade ontstaan aan de loodslab van de zonnepanelen en was er in elk geval 1 dakpan naar beneden gekomen. Dit zagen we op de webcam, en zelfs aan de opbrengst van de panelen.
Omdat we bang waren voor lekkage hebben we de vorige eigenaar gevraagd om e.e.a. te repareren, hij is nu toch loodgieter. Dat is gedaan en wij waren blij dat hij dat kon doen, hij kent het huis dus dat is wel handig.

Het was nog best frisjes (ja duh, begin december..) en we hadden bedacht dat een kachel iets beter warm zou blijven dan losse blokken in de open haard. Zo gezegd zo gedaan, de Deom Turbo kachel is weer nieuw leven ingeblazen!

Dat beviel wel.

De klus die we in deze vakantie in elk geval wilden doen was het afdekken van een stuk grasland waarmee we dan hopen te bereiken dat het gras eronder verstikt en we daar over een jaar een moestuin etc. zouden kunnen beginnen.

Dus uitrollen (gelukkig weinig wind), vastpinnen en met stenen extra verstevigen.

Het lijkt nu wel een landingsbaan zo in de wei...

Zaterdag's is Pina gebracht. Zij wilde graag een lift naar Nederland en we hadden aangeboden dat ze met ons mee mocht rijden.

Ik weet niet of ze er later spijt van had, want op de terugweg hadden we wéér stroomproblemen, maar nu met de Vitara. Nu met de aanhanger er achter bleek dat er ergens kortsluiting zat, en nee, natuurlijk niet op 1 puntje (naar achteraf bleek) maar het ging telkens weer mis. Bijna hebben we moeten overnachten op een parkeerplaats in Luxemburg omdat het te donker werd om zonder verlichting door te rijden. Het sneeuwde en was -2.
Na wéér een poging, maar nu de laatste, kreeg Lex het toch voor elkaar dat er weer lampjes gingen branden. Nou ja, geen knipperlicht maar dat namen we maar voor lief.

En Pina? Die heeft de hele reis van een uur of 16, geen kik gegeven en vond alles prima 😊. Het ophalen van haar bij ons thuis hebben we alleen verschoven naar de volgende dag.....

Verblijf in september

We wilden zo graag weer een hoop spullen meenemen, dus toch weer een keer een bus gehuurd. Maar als er dan een bus gehuurd is, moet ie ook wel nokkie vol zitten!
Dus ter voorbereiding al eens door de schuur heen gegaan, in de tuin wat spullen alvast opgeruimd en mee wat er mee kan.

Het werd dus ook een échte volle bus, goed geladen en tot het dak toe gevuld.
Met al deze spullen krijgen we eindelijk ook eens wat 'meuk' in onze schuur.

Hoewel de IBC tanks hun taak buiten gaan vervullen als regenton en het 'tractorstoeltje-zitje' ook een leuke plek buiten zal krijgen.

Vervolgens hadden we natuurlijk ook voor deze vakantie wel wat in de planning (hoewel ik eigenlijk meer zin had in 'boekie lezen en niksen', maar dat schijnen we niet te kunnen).

Deze keer de muur van de 'gite', aan de terraszijde. Lijkt niet zo groot maar was toch wel een aardige klus, vooral omdat er echt geen vulling meer tussen de muren in zat. Dan gaat het vullen echt met handenvol tegelijk..



Maar zoals steeds zijn we weer superblij met het resultaat:

Een wereld van verschil vinden wij steeds. De IBC tank is daar ook aangesloten, met een regendief aan de regenpijp zodat een groot deel van het regenwater wordt opgevangen en als de tank vol is loopt het gewoon zoals altijd weg.

Hopelijk gaat dit een beetje werken om zo de warme en droge zomermaanden toch water te hebben om de planten wat te helpen.



Omdat we ook heel veel appeltjes van de boom konden halen hebben we ook een poging gedaan om hiervan appelsap te maken.

Bij de perziken ging dat prima maar de appels waren eigenlijk te droog, zat niet veel sap in en daarmee werd de verhouding suiker-sap een beetje uit balans.

Resultaat is suikerwater met een appelsmaakje, niet helemaal de bedoeling maar dat weten we dan ook weer...







Naast het klussen ook nog wat vakantie gehouden, dus nog 1 sfeerplaatje om deze mee af te sluiten...

Vakantie... of heet dat niet zo??

Het werd weer tijd voor een tripje naar Le Chambon. Natuurlijk weer met plannen om verder te gaan met het voegwerk maar zeker ook niet onbelangrijk: kijken hoe de planten en bomen en nu weer bij staan.
Het is nogal warm geweest de laatste tijd, maar ook wel wat orages gehad, dus groeizaam weer zou je denken.
Op de vertrekdatum was het in Nederland én in Frankrijk HEET, hittegolven om precies te zijn.

Dan treffen we het gras (met wat er allemaal in zit) zo hoog aan. Dat is altijd wel even slikken, zeker als je ziet hoe we het altijd achter laten.

Maar we vinden het nu eenmaal lekker om 'in de tuin' te werken dus trekken meestal snel onze tuinspullen aan om in elk geval de eerste doorloop te maken naar de kelder, naar het terras, naar de carport en de deur van de schuur aan de achterkant van het huis.

Al snel heb je dan weer resultaat (na de nodige zweetdruppels en insectenbeten) en kunnen we ons weer een beetje bewegen.
Deze keer ook onze nieuwe eettafel op het terras neergezet, lijkt meteen weer een heel ander gezicht, meer 'bewoond'.

Zoals gezegd het was heet. De thermometer stond soms even in de zon en tikte dan rustig de 52 graden aan. Ja ja, weet wel dat je niet in de zon moet meten, maar uiteindelijk loop je toch ook in de zon, dus in die 52 graden.
Deze vakantie werd dus vroeg opstaan, zo snel mogelijk aan de slag, tussen de middag eten en poosje pauze en dan later in de middag weer verder.
Want: voegen gingen we!

En het werd de muur aan de zijkant van het huis. Een deel van boven tot onder en het tweede deel het stuk dat boven het dak van de schuur uitsteekt.

Links voordat we begonnen, rechts het deel wat al gedaan is.
Een grote steen boven het raam geeft het jaartal 1746 aan.

Werd dus wel tijd voor een nieuw voegje 😀.

O ja, en ook weer voor een nieuwe pneumatische boor....



En zoals steeds als we ermee bezig zijn en al helemaal als we ermee klaar zijn, zijn we supertrots op het resultaat.

Ziet er weer zo super uit.

Het is steeds weer een toer om de steiger op te zetten. De grond is meestal hellend of de muur loopt in een bocht.
Of de dakrand zit net in de weg.

Maar het lukt ons steeds weer om 'm goed te krijgen en ook nog stevig aan de muur vast te maken.

De spierballen van manlief zijn hierbij onmisbaar 💪💪.



Voor het werk bovenop het schuurdak was dat weer een ander verhaal....

Dit vroeg heel veel passen en meten, goed nadenken wat de meest stevige constructie zou zijn.
Het dak moest niet doorzakken en er moesten ook geen onderdelen van de steiger op de dakplaten vallen want dan zouden die zeker kapot gaan.

Hier heb ik me maar niet mee bemoeid....

Maar het is gelukt om een precies passende, zéér stevig staande constructie te maken, waar we allebei met een gerust hart op konden klimmen.

Ook dat resultaat mag er wezen! Nu komt de extra dakrand die in het rechterdeel zit nog beter in zicht.
Hoewel het daarmee een nog groter raadsel wordt hoe dit huis vroeger in elkaar gezeten heeft.

Met dit kunstwerk is het voegwerk van het huis klaar. De schuren zijn nog niet helemaal af maar dat gaat zeker nog gebeuren.

Er is al nieuw zand en kalk afgeleverd dus we kunnen nog even vooruit...

Tussen de bedrijven door bleek dat ook de kersenboom niet stil had gezeten en deze hing vol met oogstbare kersen.

Ja die laat je ook niet hangen dus aan de pluk!

In totaal zo'n 10 kilo kersen geplukt en die eet je natuurlijk niet even met z'n tweetjes op (ondanks dat de buurman ook even mee kwam plukken).



Dus de weck-ketel aangezwengeld en kersensap gemaakt met de ontsapper.
Daarna van de pulp nog een soort tova voor b.v. door de yoghurt te doen.

Ook weer klaar dat klusje.

Tuurlijk hebben we ook kunnen genieten van mooie warme avonden, waarbij we tussen 21.15 en 22.00 uur steeds bezoek kregen van rondvliegende junikevers...





Als die rondvliegen wil je wel even wegduiken hoor.
Ze doen niks maar dat is dan ook alles...

Afijn, natuurlijk waren er nog wel een paar andere kleinere klusjes te doen en die hebben we dan ook de laatste dagen gedaan. Maar dan ging op ons gemakkie, want ja het was nog steeds warm.

Maar daar zal je ons niet over horen klagen, we moeten ons daar gewoon wat aan aanpassen!

Toch Shiitakes

Telkens nét als ik denk die stammen gaan 't toch weer niet doen dit seizoen ploppen de Shiitakes ineens op. Dan gaan ze ook allemaal tegelijk dus binnen een paar dagen best een grote oogst, zo voor ons tweetjes. Nou lukt het bakken nog niet zo goed (blijven steeds maar beetje taai...) dus ook een andere vorm gezocht om ze in elk geval goed te kunnen bewaren, nl. drogen!

We hebben een Excaliber droogoven aangeschaft en deze moest toch meteen worden uitgeprobeerd.

En dat is prima gelukt! Een behoorlijke pot vol van sterk ruikend Shiitake poeder die ik kan gebruiken in sauzen en soep etc.




Wat zijn we toch lekker bezig ...

Oh nee.... de vla was ook té lekker

Nog iets gemaakt van de rauwe melk: vanillevla met verse vanille.
Nou dat moeten we niet te vaak doen want dit was eigenlijk té lekker 😋.
Ook erg makkelijk te maken, niet echt goedkoper doordat vanillestokjes nu eenmaal duur zijn maar echt de moeite waard om af en toe te maken.

Rauwe melk van de boer.... en dan?? Melkkefir en Yoghurt!

Als we straks dan toch wat beesten hebben lopen is het ook leuk om van de melk die sommige produceren ook zelf wat lekkers te maken.
We kunnen dat hier in Nederland al vast een beetje uitproberen en zijn begonnen met het halen van verse rauwe melk van de boer (en dan ook maar meteen wat van zijn verse eitjes).

Het eerste wat ik ben gaan maken is melkkefir. Een gezonde aanvulling op ons dagelijks voedsel, het levert gezonde bacteriën en is gezonder dan de kant-en-klare potjes die ook nog eens mierzoet zijn.

Oké, je moet houden van een wat karnemelk/yoghurt-zure smaak. Ik ben daar gek op, manlief moet nog ff wennen 😇.

Dus een startset aangeschaft wat wil zeggen een glazen pot met waterslot (anders kans op ploffen) en nog wat handige artikelen die ik niet in huis had. En natuurlijk de melkkefir 'korrels', die helemaal niet op korrels lijken...

Nou moet z'n pot donker staan op kamertemperatuur, maar we hebben geen kastje in de kamer dat zo hoog is dat pot mét waterslot er bovenin daar in past. Dus oplossing: een broekspijp van een thermo-onderbroek zorgt dat het donker blijft en in de kamer op de gewenste temperatuur.

24 uur laten staan en dan is het resultaat een lekkere lobbige kefirdrank. De beste smaak komt natuurlijk door de volle rauwe melk.

Alles in één keer over gieten in een zeef, uitzeven en de kefir weer terug in de (schoongemaakte) glazen pot, tesamen met een nieuwe portie verse melk.
De kefirdrank nog een keer door een fijnere zeef en dan de pot in.

De kefir groeit, dus ik heb inmiddels een portie in de vriezer gedaan voor het geval het eens een keer misgaat. Ik maak dagelijks een verse portie, een halve liter, voldoende voor 2 personen.

Gaatje in de deksel, want ook al staat het in de koelkast het proces blijft toch een heel klein beetje doorgaan.


Kwartiertje werk, met de afwas erbij 😊

Dan maak ik ook nog yoghurt van de verse rauwe melk. Nou, dat hadden we eerder moeten doen!
Super lekker vol van smaak! En dat is net zo eenvoudig als de kefirdrank maken. Het kost in verhouding iets meer tijd omdat de melk verhit moet worden zonder aan te branden, dus je moet blijven roeren. Maar daarna een paar schepjes eerder gemaakte yoghurt erdoor roeren, in literpotten overgieten en ongeveer 8 uur warm laten staan. Tja, warm laten staan, ook zoiets...

Mijn oplossing daarvoor: in een koelbox, met het andere deel van de thermo-onderbroek over de potten en een warmwaterzak gevuld met heet water. Werkt als de beste!