En toen de lockdown... dus paar maanden later

De Corona- uitbraak gooide roet in het eten voor wat betreft de volgende geplande vakantie. Die kon niet doorgaan want we mochten Frankrijk niet in. De vakantie in mei hebben we dus over moeten slaan. Gelukkig werden we af en toe op de hoogte gehouden via onze nieuwe buren die af en toe een blikje bij ons huis wierpen en zelfs het gras een keer hebben gemaaid.
Verder werkte de webcam nog steeds en konden we in elk geval soms even 'naar buiten' kijken.

Uiteindelijk hebben we ons vakantie van eind juni wel kunnen houden, dus daarvoor vlot de voorbereidingen getroffen.
Weer een aanhanger vol met spullen mee, dat scheelt straks weer bij de grote verhuizing.

Hij is niet groot maar met slim laden past er toch heel wat in...
dat laat Lex dan ook maar liever aan mij over 😊.

24 juni kon de reis weer beginnen, de weersvoorspelling was veelbelovend dus Lex verheugde zich al op 'de wind door z'n haren'....

De auto was al voorbereid op een uitwapper-ritje en dat kwam er ook.

Vreemd wel om in een heel open auto te rijden, naar de bomen boven je te kunnen kijken, een aanhanger achter je kont aan en oppassen dat er niks uitwaait.

Maar gezien de temperaturen buiten was het wel een toffe rit zo, we hebben zo de hele reis kunnen rijden tot aan Le Chambon.

Met aanhanger en binnendoor duurt de reis wel beetje lang, maar goed, daar komen we ook wel overheen.

Het gras was hoog...... en veel .......
Het werd dan ook wel een vakantie van maaien, maaien en nog eens maaien, ook al doen we dat alleen rondom het huis, nou ja en beetje verder.
De wei is mooi, zonder dat ie gemaaid is. Daar staat 't ongeveer een meter hoog.

De borders moesten ook behoorlijk worden aangepakt om de originele planten terug te vinden maar wonder boven wonder hadden de bessenstruiken zich zeer goed ontwikkeld (vooral de zwarte bes), waren er frambozen, kruisbessen, zwarte bessen, kersen en perziken en zelfs een paar peertjes.
Kersen hebben we later in de week geplukt en van zo'n 7 kilo uit maar 1 boom weer een paar flessen kersensap gemaakt.

We hebben ook samen de loop en het hoogteverschil van de beek opgemeten. Best een dingetje want dan moet je er eigenlijk dus gewoon doorheen... Niet even simpel maar wel gelukt en we hebben het aardig op papier kunnen zetten.

Al met al een korte week, maar met heerlijk weer en ondanks de 'moet' klusjes met een voldaan gevoel weer naar Nederland terug.

Nog 1 vakantie te gaan.....

Februari 2020

In de tijd tussen de vorige vakantie en deze heeft Lex de Vitara grondig uit elkaar gehaald. er moest een storing worden verholpen en dat bleek niet 1,2,3 gebeurd te zijn. Maar natuurlijk is het wel gelukt!
Deze keer konden we de aanhanger gevuld meenemen, dus met de juiste voorbereiding is er heel wat in gestopt en eigenlijk een miniverhuizing te noemen. We konden dus vroeg op pad... dachten we.
We controleerden voor de zekerheid even de verlichting en nee he... weer iets niet goed. Maar Lex ging meteen op de knietjes, gereedschapstassie er bij en na een half uurtje was het nu écht gefikst.
Op weg dus!

Een regenachtige maar goede reis gehad, niet over de tolweg gereden maar binnendoor.
Aanhanger heeft net een lullige hoogte voor het hoge tarief, beetje zonde, maar hard kunnen we toch niet met deze combinatie.

Altijd fijn om bij aankomst te zien dat het huis er nog goed bij staat.

De planning voor de klussen van deze vakantie was niet zo groot. We wilden de lekkage van het dak tussen schuur en huis oplossen en daarvoor hadden we voldoende lood vanuit Nederland meegenomen. Natuurlijk begaf de slijpsteen het toen Lex bezig was met het inslijpen van de sleuven en moesten we op pad om daar weer een nieuwe voor te gaan halen. Ach, dan ben je een middagje op stap he...


Met de Vitara hadden we ook de mogelijkheid om met de aanhanger de wei in te rijden en daar eindelijk (het grootste deel) van een omgehaalde boom op te ruimen. Ok, echter terreinbanden zouden nóg beter zijn maar het scheelde ons heel wat keren met de kruiwagen heen en weer lopen, bergje óp....



De techneut van Orange kwam weer niet op het afgesproken moment en toe we zagen dat hij geweest was moesten we wel lachen om wat er was gedaan.
Het kroonsteentje wat Lex had gemaakt aan de kabel en een verlengsnoer was vervangen door échte verbindingdopjes.
Het snoer zat er nog aan, de kabel zat nog aan de boom geknoopt. Dus heel benieuwd of er daarna nog iemand langs is geweest voor de rest.

(later thuis kregen we wel een mail van Orange waaruit zou kunnen blijken dat er nog iemand daarna is geweest, maar dat kunnen we pas zien als we er weer komen).


Verder hebben we het eigenlijk heel rustig aan gedaan en genoten van de plek en onze stek...

Eind november 2019

We waren erg benieuwd wat we zouden aantreffen, want wat was het geval... Op 15 november had het in 1 nacht enorm veel gesneeuwd, natte sneeuw, waardoor op Le Chambon de stroom óf de telefoonkabel kapot was gegaan. Dat konden we vanaf afstand niet beoordelen.
Het bleek een regionaal probleem te zijn dat duizenden huishoudens en bedrijven zonder stroom zaten in de regio Drôme en Ardèche. Zo'n 500.000 meen ik.

We konden geen contact leggen met onze buren maar uiteindelijk kregen we bericht van Dominique dat ook zij geen internetverbinding thuis had. Het was dus even afwachten hoe we de situatie zouden aantreffen en hoopten van harte dat het niet de stroom was, want dan zou het in huis ook heel koud zijn omdat de kachel dan niet aan kon springen.

Het had direct na het sneeuwen wel weer gedooid dus toen wij onze reis aanvingen lag er niet echt sneeuw meer. Prettige bijkomstigheid 😁.

We gingen met onze nieuwe aanwinst, de Vitara.
Lex was behoorlijk druk geweest met deze in orde te maken en zelfs is het ons gelukt 'm helemaal waterdicht te krijgen.

Nu konden we op de terugweg de aanhanger meenemen.
De Vitara is niet zo snel, dus binnendoor gereden en het was dan ook hartstikke donker toen we rond 21.00 uur met behoorlijke regen het laatste pad naar beneden op reden. Helaas konden we na een meter of 50 niet meer verder.... Omgevallen bomen helemaal over de weg, en ook geen omrijden mogelijk. In de regen uitgestapt en naar het huis gelopen. Gelukkig: de schoorsteen rookte dus de kachel deed het, én dus ook stroom in huis.
Toch kwamen de in alle haast thuis nog aangeschafte hoofdlampjes van de Action goed van pas, er moest gezaagd worden om het pad vrij te maken....
Spullen mee naar boven en aan de slag met de motorzaag in de zeikregen. Heerlijk zo'n aankomst..

Anderhalf uur later konden we dan toch aan ons opgewarmde prakkie beginnen, wat kan dat dan smaken.

We konden dus de volgende dag even verder met het opruimen van het pad, zodat we er wat makkelijker door konden. Een aantal dunnere bomen, maar wel met veel takken. En we zagen ook de kabel die over de weg heen liep op half 7 hangen.

Rondom huis alles eens goed bekeken en in elk geval de gebroken telefoonkabel gevonden die de schuld was van de internetstoring. Best onhandig, geen vaste telefoon en zó slecht bereik met onze mobiel...

Het is uiteindelijk wel gelukt om deze 'storing' door te geven, maar ja, met ons nog een paar honderd duizend anderen...
Dit verhaal zal ik in 1 zin vertellen: het duurde uiteindelijk 3 maanden voordat het gerepareerd was 🙈.

Door de sneeuw en later ook de regen was de waterval wel weer lekker aan het stromen. Hoeveel water komt hier in de winter door, terwijl er in de zomer nog nauwelijks wat doorheen druppelt...

Deze waterval is toch zo'n 4 à 5 meter hoog, dus best wel wat geweld zo.













Omdat zonder telefoon/internet toch wel wat onhandig is, heeft Lex toch maar de stoute laarzen aangetrokken en is zelf in de paal geklommen. Iets wat volgens de Franse autoriteiten ten strengste verboden is, mede omdat er ook een stroomkabel in hangt. Maar nood breekt wet hè....
We hadden de kabel al opgespoord, die lag in het ravin, maar die is natuurlijk te zwaar om 'm goed te kunnen bevestigen omdat de aansluiting afgebroken was. Dus met een verlengkabel de draadjes weer aan elkaar geknoopt, de kabel aan een boom bevestigd en wij hadden weer telefoon!


In oktober was er stormschade ontstaan aan de loodslab van de zonnepanelen en was er in elk geval 1 dakpan naar beneden gekomen. Dit zagen we op de webcam, en zelfs aan de opbrengst van de panelen.
Omdat we bang waren voor lekkage hebben we de vorige eigenaar gevraagd om e.e.a. te repareren, hij is nu toch loodgieter. Dat is gedaan en wij waren blij dat hij dat kon doen, hij kent het huis dus dat is wel handig.

Het was nog best frisjes (ja duh, begin december..) en we hadden bedacht dat een kachel iets beter warm zou blijven dan losse blokken in de open haard. Zo gezegd zo gedaan, de Deom Turbo kachel is weer nieuw leven ingeblazen!

Dat beviel wel.

De klus die we in deze vakantie in elk geval wilden doen was het afdekken van een stuk grasland waarmee we dan hopen te bereiken dat het gras eronder verstikt en we daar over een jaar een moestuin etc. zouden kunnen beginnen.

Dus uitrollen (gelukkig weinig wind), vastpinnen en met stenen extra verstevigen.

Het lijkt nu wel een landingsbaan zo in de wei...

Zaterdag's is Pina gebracht. Zij wilde graag een lift naar Nederland en we hadden aangeboden dat ze met ons mee mocht rijden.

Ik weet niet of ze er later spijt van had, want op de terugweg hadden we wéér stroomproblemen, maar nu met de Vitara. Nu met de aanhanger er achter bleek dat er ergens kortsluiting zat, en nee, natuurlijk niet op 1 puntje (naar achteraf bleek) maar het ging telkens weer mis. Bijna hebben we moeten overnachten op een parkeerplaats in Luxemburg omdat het te donker werd om zonder verlichting door te rijden. Het sneeuwde en was -2.
Na wéér een poging, maar nu de laatste, kreeg Lex het toch voor elkaar dat er weer lampjes gingen branden. Nou ja, geen knipperlicht maar dat namen we maar voor lief.

En Pina? Die heeft de hele reis van een uur of 16, geen kik gegeven en vond alles prima 😊. Het ophalen van haar bij ons thuis hebben we alleen verschoven naar de volgende dag.....