Het bleek een regionaal probleem te zijn dat duizenden huishoudens en bedrijven zonder stroom zaten in de regio Drôme en Ardèche. Zo'n 500.000 meen ik.
We konden geen contact leggen met onze buren maar uiteindelijk kregen we bericht van Dominique dat ook zij geen internetverbinding thuis had. Het was dus even afwachten hoe we de situatie zouden aantreffen en hoopten van harte dat het niet de stroom was, want dan zou het in huis ook heel koud zijn omdat de kachel dan niet aan kon springen.
Het had direct na het sneeuwen wel weer gedooid dus toen wij onze reis aanvingen lag er niet echt sneeuw meer. Prettige bijkomstigheid 😁.
Lex was behoorlijk druk geweest met deze in orde te maken en zelfs is het ons gelukt 'm helemaal waterdicht te krijgen.
Nu konden we op de terugweg de aanhanger meenemen.
De Vitara is niet zo snel, dus binnendoor gereden en het was dan ook hartstikke donker toen we rond 21.00 uur met behoorlijke regen het laatste pad naar beneden op reden. Helaas konden we na een meter of 50 niet meer verder.... Omgevallen bomen helemaal over de weg, en ook geen omrijden mogelijk. In de regen uitgestapt en naar het huis gelopen. Gelukkig: de schoorsteen rookte dus de kachel deed het, én dus ook stroom in huis.
Toch kwamen de in alle haast thuis nog aangeschafte hoofdlampjes van de Action goed van pas, er moest gezaagd worden om het pad vrij te maken....
Spullen mee naar boven en aan de slag met de motorzaag in de zeikregen. Heerlijk zo'n aankomst..
Anderhalf uur later konden we dan toch aan ons opgewarmde prakkie beginnen, wat kan dat dan smaken.
We konden dus de volgende dag even verder met het opruimen van het pad, zodat we er wat makkelijker door konden. Een aantal dunnere bomen, maar wel met veel takken. En we zagen ook de kabel die over de weg heen liep op half 7 hangen.
Rondom huis alles eens goed bekeken en in elk geval de gebroken telefoonkabel gevonden die de schuld was van de internetstoring. Best onhandig, geen vaste telefoon en zó slecht bereik met onze mobiel...
Het is uiteindelijk wel gelukt om deze 'storing' door te geven, maar ja, met ons nog een paar honderd duizend anderen...
Dit verhaal zal ik in 1 zin vertellen: het duurde uiteindelijk 3 maanden voordat het gerepareerd was 🙈.
Deze waterval is toch zo'n 4 à 5 meter hoog, dus best wel wat geweld zo.
Omdat zonder telefoon/internet toch wel wat onhandig is, heeft Lex toch maar de stoute laarzen aangetrokken en is zelf in de paal geklommen. Iets wat volgens de Franse autoriteiten ten strengste verboden is, mede omdat er ook een stroomkabel in hangt. Maar nood breekt wet hè....
We hadden de kabel al opgespoord, die lag in het ravin, maar die is natuurlijk te zwaar om 'm goed te kunnen bevestigen omdat de aansluiting afgebroken was. Dus met een verlengkabel de draadjes weer aan elkaar geknoopt, de kabel aan een boom bevestigd en wij hadden weer telefoon!
In oktober was er stormschade ontstaan aan de loodslab van de zonnepanelen en was er in elk geval 1 dakpan naar beneden gekomen. Dit zagen we op de webcam, en zelfs aan de opbrengst van de panelen.
Omdat we bang waren voor lekkage hebben we de vorige eigenaar gevraagd om e.e.a. te repareren, hij is nu toch loodgieter. Dat is gedaan en wij waren blij dat hij dat kon doen, hij kent het huis dus dat is wel handig.
Dat beviel wel.
De klus die we in deze vakantie in elk geval wilden doen was het afdekken van een stuk grasland waarmee we dan hopen te bereiken dat het gras eronder verstikt en we daar over een jaar een moestuin etc. zouden kunnen beginnen.
Dus uitrollen (gelukkig weinig wind), vastpinnen en met stenen extra verstevigen.
Het lijkt nu wel een landingsbaan zo in de wei...
Zaterdag's is Pina gebracht. Zij wilde graag een lift naar Nederland en we hadden aangeboden dat ze met ons mee mocht rijden.
Ik weet niet of ze er later spijt van had, want op de terugweg hadden we wéér stroomproblemen, maar nu met de Vitara. Nu met de aanhanger er achter bleek dat er ergens kortsluiting zat, en nee, natuurlijk niet op 1 puntje (naar achteraf bleek) maar het ging telkens weer mis. Bijna hebben we moeten overnachten op een parkeerplaats in Luxemburg omdat het te donker werd om zonder verlichting door te rijden. Het sneeuwde en was -2.
Na wéér een poging, maar nu de laatste, kreeg Lex het toch voor elkaar dat er weer lampjes gingen branden. Nou ja, geen knipperlicht maar dat namen we maar voor lief.
En Pina? Die heeft de hele reis van een uur of 16, geen kik gegeven en vond alles prima 😊. Het ophalen van haar bij ons thuis hebben we alleen verschoven naar de volgende dag.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten