Het gras van de weides lekker groen, de borders een beetje begroeid en de stekplanten in de schaduwborder redelijk uitgegroeid.
Zoals altijd dus eerst aan de gang met maaien en de buitenboel een beetje aan de kant maken.
Wat ons aan het huis opviel deze keer was dat alle vliegenhorren die aan de buitenzijde zitten kapotgemaakt waren!! Niet zomaar even aan gort getrokken of zo, nee, langs de randen uitgepikt of afgevreten. De kleine horretjes keurig uit het raamwerkje gesloopt en de rol horren aan de onderzijde langs de strip stuk gepikt. Wat was dat in hemelsnaam??
De volgende ochtend hoorden we de waarschijnlijke boosdoener weer een poging wagen, een kraai (of raaf misschien)! Dit hebben we nog nooit meegemaakt en het was daarna ook weer afgelopen.
De inmiddels gerepareerde horren schuiven we nu maar in als we vertrekken...
De volgende klus die op ons programma stond was het verder afmaken van de grote schuurmuur.
De rechterzijde was al af en nu was de linkerzijde aan de beurt.
Eerst de grote kamperfoelie die tussen raam en deur stond afknippen (oeps, zonde maar anders konden we er niet bij..) en de steiger opgebouwd.
Daar worden we inmiddels wel handig in maar het blijft best een zware klus al dat staal.
Dan nog zorgen dat ie zo staat dat ik er ook op durf (lees: ook bevestigd aan de muur).
Afijn, uitdaging hier was de hoeksteen die al zo'n 30 jaar ontbrak aan de buitenzijde.
Lex wilde die persé gerepareerd hebben dus moest ie aan de bak...
Op deze foto is goed te zien hoe de muur er uit zag voordat we ermee aan de slag gingen. De plek van de ontbrekende hoeksteen, waar 1 steen in staat die de boel daar rechtop houdt...
Hier zijn de resterende voegen er nog niet uitgehaald.
De muur is waarschijnlijk ooit (met het vernieuwen of verhogen van het dak?) een beetje ingestort en daardoor naar buiten gebold.
Dit konden we natuurlijk niet aanpassen maar wel door goed en ruim te voegen zoveel mogelijk onzichtbaar maken.
Ook geen regenpijp hier, terwijl er wel een dakgoot loopt tot aan de hoek.
Gelukkig (in dit geval) lijkt onze voorraad stenen in alle soorten en maten onuitputtelijk, dus een mooie uit kunnen zoeken voor deze hoek. Op de heerlijk ouderwetse kruiwagen van onze buurman Jean-Paul heeft Lex deze steen naar boven kunnen krijgen... Die kruiwagen heeft ons al zoveel goeie diensten bewezen en we mogen 'm natuurlijk gewoon houden..
Dus met drilhamer (of hoe heet zoiets), beitels, vuistje, slijpsteen aan de gang.
Heerlijk die schone lucht en die rust op Le Chambon 🙉...
Lex helemaal in z'n element hoor, dat wel.
En als je dan het resultaat ziet als hij die steen boven heeft gekregen.... dan zeg ik alleen maar 'petje af'.
Dan duurt het nog even voordat hij tevreden is hoe de steen er in ligt maar uiteindelijk is het piekfijn voor elkaar.
Dus we konden aan de gang, hup de steiger op en voegen. Hier ben je dan wel een weekje zoet mee hoor, maar je hebt zo gigantisch veel eer van je werk dat we dat er graag voor over hebben.Laten doen is onbetaalbaar en inmiddels snappen we wel waarom...
Hiernaast nog het volgende speciale klusje van Lex, het netjes maken van dit schuurraam (zonder glas hoor). De linkerkant was al met cement glad, de rechterkant was een puinhoop. Dus hup weer een ton voegsel aangemaakt en smeren maar.
Ik heb dan toch een stuk minder geduld....
En gelukkig kunnen we dan 's avonds in de avondzon (maar wel wat frisjes zo vroeg in het seizoen) rustig een bakje koffie drinken en kijken en genieten van ons werk van die dag...
En als we dan toch aan die muur bezig zijn nog even de trap verplaatst en bij de bovenraampjes de boel netjes afgesmeerd. Lex lijkt net een schilderijtje zo, maar ja, in de schuur hang je dan toch wel eenzaam....En hieronder dan het resultaat van ons noeste werk. Zijn we weer reuze trots op!
Een mooie nieuwe zinken regenpijp maakt het geheel helemaal áf. En waar Lex een nieuwe steen geplaatst heeft zie je niet eens meer. Wij vinden dat we samen weer topwerk hebben verricht.
Dus ook weer eens tijd voor wat verkennen van de omgeving. Op ontdekkingstocht: kunnen we oversteken naar het dorp Molières dat wij aan de overkant van ons dal zien liggen...?
Leuke wandeling, maar helaas was de rivier waar we overheen moesten te breed op dat moment, we konden de overkant niet bereiken.
Toen toch maar terug via 'alternatieve' route. We kwamen uiteindelijk uit in een geitenwei waar de kudde bewaakt wordt met 5 enorme honden. Wat een helden.... de ene ging achter een grote steen naar ons zitten blaffen, 3 bleven bij de geiten en de 5e liep achter ons aan te blaffen tot dat we weer bij een soort uitgang kwamen. Door al die herrie kwamen ook de geiten kijken en hadden we een kudde van zo'n 40 geiten achter ons aan...Zondag's weer naar huis, met een voldaan gevoel, moe in de handen, pijn in de rug maar heerlijk veel frisse lucht in de longen en op ons gezicht (ok, ná de kalk en stof dan....).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten